Verum quoniam non solum nauta significat sed
etiam favonius ipse insusurrat navigandi nobis Luculle
tempus esse, et quoniam satis multa dixi, sit [Note] mihi
perorandum. posthac tamen cum haec [tamen [Note]] quaeremus, potius de dissensionibus tantis summorum virorum disseramus <de> [Note] obscuritate naturae, deque errore
-- --
tot philosophorum qui de [in [Note]] bonis contrariisque rebus
tanto opere discrepant ut, cum plus uno verum esse
non possit, iacere necesse sit tot tam nobiles disciplinas, quam de oculorum sensuumque reliquorum mendaciis et de sorite aut pseudomeno, quas plagas, ipsi
contra se Stoici texuerunt.'
Tum Lucullus 'Non moleste' inquit 'fero nos haec
contulisse. saepius enim congredientes nos, et maxume
in Tusculanis nostris, si quae videbuntur requiremus.'
'Optume' inquam, 'sed quid Catulus sentit, quid Hortensius?'
Tum Catulus 'Egone' inquit, 'ad patris revolvor sententiam, quam quidem ille Carneadeam esse dicebat,
ut percipi nihil putem posse, adsensurum autem non
percepto id est opinaturum sapientem existumem, sed
ita ut intellegat se [Note] opinari sciatque nihil esse quod
conprehendi et percipi possit. †per epochen illam omnium rerum conprobans† [Note] [Note] illi alteri sententiae, nihil
esse quod percipi possit, vehementer adsentior.'
'Habeo' inquam 'sententiam tuam nec eam admodum
aspernor. sed tibi quid [Note] tandem videtur Hortensi?'
Tum ille ridens [Note] 'Tollendum'.
'Teneo te' inquam; 'nam ista Academia est propria
sententia'.
Ita sermone confecto Catulus remansit, nos ad naviculas nostras descendimus.
